Vamos! Here we go!

Eindelijk is het dan zover, we gaan beginnen! Later dan verwacht, maar door het plotselinge bericht dat we toch konden vertrekken, hadden we het ineens erg druk met alles regelen. Daardoor geen tijd gehad om aan dit blog te beginnen.

We zitten inmiddels in San Isidro Argentinië en zijn blij en opgelucht dat we er nu eindelijk zitten. Maar dat het makkelijk ging, kunnen we niet zeggen.
Door de Corona over de hele wereld was thuisblijven het devies en weinig mensen gingen nog normaal naar hun werk. Thuiswerken was het advies. In Argentinië gingen ze nog een stap verder en iedereen moest gewoon thuisblijven, behalve de meest urgente beroepen. Zelfs de regering zat thuis en dus ook de ambtenaren. Dit was desastreus voor ons, want ineens was er niemand meer die aan mijn vergunning werkte. Vanaf de tweede week van maart mocht niemand meer naar buiten en dat heeft nog lang geduurd. Alles was dicht behalve de supermarkten. De verwachting was dat het allemaal niet zo lang ging duren, maar begin augustus was er nog steeds niets duidelijk en ik had mijn visum nog niet. 31 juli moesten we ons huis uit en gelukkig konden we bij Frank en Mady terecht. Nog steeds geen duidelijkheid over mijn visum. In september zouden er commerciële vluchten gaan naar Argentinië en daar was onze hoop op gevestigd. De tweede week van augustus gingen we op vakantie naar Zeeland met de familie en mede door het lekkere weer was dit een erg fijn afscheid. Maar in die week kregen we te horen dat de vluchten in september niet door zouden gaan en stonden nu gepland voor november......dit was een ramp! We hadden ondertussen al veel geregeld bij de ambassade om zo snel mogelijk te kunnen vertrekken, maar dit bericht kwam hard aan. Paula heeft meteen de ambassade gebeld en gesmeekt om iets voor ons te doen. Ze gingen er nogmaals achteraan en een week later kregen we te horen dat ik mijn visum op mocht halen in Den Haag! Jippie! We konden dan begin september mee met een repatriëringsvlucht. Enorme blijdschap, maar ook enorme stress ineens: er moest nog heel veel geregeld worden. We hebben nog een weekje bij Kourosh in Oosterhout gelogeerd waar we o.a. het verhuisbedrijf geregeld hebben en ons afscheidsfeestje.
Eind augustus zijn we naar Venlo verhuisd om 2 weken bij mijn moeder te gaan logeren. Dit was ook heerlijk om in een rustige omgeving nog tijd te hebben om afscheid te nemen van lieve en fijne mensen: mijn familie. Op 21 augustus afscheid genomen van mijn vriendinnen van de Pabo, op 27 augustus afscheid genomen van mijn zaalvoetbalteam, op 28 augustus voor de laatste keer op en neer gegaan naar Den Haag om mijn visum op te halen en op 29 augustus hebben we ons afscheidsfeestje gevierd bij café Frowijn. Erg fijn om iedereen nog een keer te zien in een mooie omgeving. Top geregeld Ellen en Paul, dank jullie. We hebben enorm genoten van deze dag.
In de laatste week nog erg veel moeten regelen qua financiën en opzeggingen, maar op vrijdag 4 september konden we dan eindelijk vliegen!